ACTUEEL

Ik begrijp dat mijnheer Ratcliffe strijdt voor zijn zaak. Ik zou het in zijn plaats ook doen. Toch enkele bedenkingen.

1. 450 jobs is veel. Maar de landbouw die met de stikstofkwestie bedreigd wordt, vertegenwoordigt daarvan een veelvoud aan reeds bestaande Vlaamse jobs – gecreëerd zonder enige waarborg en dus zonder enig risico voor de belastingbetaler. Waarom krijgen die landbouwjobs geen aandacht?
2. Banken koppelen financiering inderdaad aan (perspectief op) vergunning. Graag ook evenveel (media-)aandacht voor de talloze landbouwbedrijven die reeds financieringen zijn aangegaan op basis van exploitatie-perspectieven die hen vandaag door het stikstof(wan)beleid worden ontnomen, terwijl de afbetalingsverplichtingen aan de bank onverbiddelijk zullen doorlopen. Enig idee hoeveel stress, slapeloze nachten, spanningen in een relatie, gevolgen voor de mentale en fysieke gezondheid dit veroorzaakt?
3. Een vergunning krijg je helaas niet op afroep. Er zijn tal van procedures, adviezen aan verbonden en nadien komt de rechtsbescherming bij de Raad voor Vergunningsbetwistingen (en in dit geval ook het Grondwettelijk Hof / Hof van Justitie).
4. Stellen dat “de belastingbetaler nog niet is blootgesteld aan financiële risico’s” is nogal kort door de bocht vrees ik…
5. “In januari liet de Vlaamse regering de voorwaarde opnemen dat de waarborg niet uitbetaald wordt als Ineos bij het afblazen van het project niet beschikt over een vergunning”. Dus dat betekent dat voor januari 2023 die voorwaarde NIET was opgenomen. Hoe komt het dat die (evidente) voorwaarde eerst niet was opgenomen en in januari 2023 plots wel? Iemand?

Het hele Stikstofverhaal begint meer en meer weg te krijgen van een olifant die in drijfzand vastraakt en bij elke poging om zichzelf er uit te bevrijden, dieper wegzakt.