ACTUEEL

Ongelijkheid is overal. Ook in slachtofferschap en in daderschap. 

• Slachtoffers aan wie de media-aandacht besteden enerzijds, en de tienduizenden andere slachtoffers van misbruik, machtsmisbruik, seksueel misbruik, fysiek en emotioneel geweld, pesterijen, pijn, oplichting, bedrog, leugen… aan wie nooit een artikel wordt gewijd.

• Daders met enige bekendheid, en volstrekt onbekende daders (die bekendheid bepaalt ook het media-lot van de slachtoffers).

• Institutionele daders, en andere daders.

• “Dossiers” die door onderzoeksjournalisten worden uitgespit, en andere. 
  

• Media-aandacht waarop rechtsgeleerden massaal kritiek geven, en media-aandacht aan dossiers waar iedereen de handen van afhoudt…

• Media-aandacht terwijl de rechtszaak nog loopt, en post factum media-aandacht.

We zien allemaal dat media-aandacht leidt tot reactieve schijnbewegingen, tot politieke recuperatie, tot plotse acties, tot externe attributie van verantwoordelijkheid…

• Wie bepaalt eigenlijk welke slachtoffers of daders aandacht krijgen?

• Wie bekommert zich om de slachtoffers zelf? Of zijn ze slechts een aanknopingspunt voor de aandacht zelf?

• Wie zal er uiteindelijk oordelen? Over schuld, over boete, over pijn en verdriet…?

Ik weet het niet, het gebeurt. En het geeft mij een wrang gevoel. (En dit is geen oordeel op de aandacht zelf, er mag en moet in heel wat gevallen media-aandacht zijn – alleen is die bijzonder ongelijk verdeeld…).